Pas geleden kwam ik via via iemand online tegen waarmee ik ooit een poosje gemaild heb via een datingsite. Tot een afspraak is het nooit gekomen. Na het uitwisselen van prive-mailadressen ontpopte deze jongeman zich namelijk tot een ware eco-extremist. Kenmerk van extremisten is dat ze ervan overtuigd zijn dat hun mening de enige juiste is, en dat ze de rest van de wereld een gunst bewijzen door hen deze mening door de strot te duwen. Meerdere malen per dag ontving ik van hem bulkmails met daarin allerlei complottheorieen, manieren om energie te besparen en verzoeken tot het ondertekenen van petities. Toen ik (en de rest van zijn adressenboek) een mail ontving met de mededeling dat die week bij de Lidl biologische spaghetti in de aanbieding was voor 79 cent heb ik hem maar niet meer teruggemaild en zijn adres geblokkeerd.
Ik zie mezelf als iemand die bewust in het leven staat. Ik denk na over het effect van mijn daden op mijn omgeving (mens, dier en de aarde). Desondanks heb ik een gruwelijke hekel aan mensen die anderen hun overtuigingen opdringen. Ik realiseer me namelijk dat mijn manier slechts 1 van de vele is en zeer zeker niet de enige juiste.
Ik heb een wasdroger, ga met het vliegtuig met vakantie en eet regelmatig vlees. Aan de andere kant; ik heb geen auto, breng braaf mijn glas en papier weg en koop indien mogelijk biologische producten. Ik vind het belangrijk om tijd te investeren in mijn vrijwilligerswerk als buddy en ik ben bloeddonor, maar ik heb geen zin om op mijn vrije dag te gaan collecteren voor jantje beton.
Voor mij gaat het erom dat iemand nadenkt over wat hij aan de wereld brengt, en wat hij van de wereld krijgt. En of die twee met elkaar in balans zijn. De concrete vormgeving van die balans is ieders eigen verantwoordelijkheid.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten