Als rasrotterdamse is Blijdorp mij niet vreemd. Het blijft altijd leuk, zo’n dagje beestjes kijken. Met excuus-kind of zonder zien hoe de zeeleeuwen gevoerd worden, het oceanium bekijken en natuurlijk mijn all-time-favourite; de stokstaartjes!
Ook de giraffen kunnen meestal wel op een bezoekje rekenen. Elegante dieren met de prachtigste ogen die je je maar kunt wensen! En natuurlijk die lange, dunne benen waarop ze zich moeiteloos voort lijken te bewegen.
Hoe anders is dat voor de babygiraffe! Trillend en wankelend op die veel te lange poten. Hij staat, maar weet zelf eigenlijk niet hoe dat zo plotseling is gekomen en vooral hoe lang hij nog zo kan blijven staan. Bibberdebibber.
Zelf voel ik me het laatste jaar ook vaak een babygiraffe. Er is zoveel gebeurd dit jaar! Een aantal niet-zo-effectieve gedragspatronen heb ik achter me gelaten. Ik doe dingen echt anders nu! Ik sta wel, maar vaak wankel ik nog. Dan kijk ik naar beneden, en realiseer me hoe hoog het is! En ben ik bang om te vallen….
Maar na vallen, kun je gelukkig ook weer opstaan. En soms helpt iemand je daarbij. Iedereen die zich aangesproken voelt; dank!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten