Een dagje niks!

Gisteren dacht ik een rustige dag te hebben. Beetje gewerkt, beetje thuis gerommeld, verder niks bijzonders. Lekker een dagje niks. Zulke dagen bestaan tegenwoordig niet meer geloof ik. Het is bijna altijd wel Dag-van-iets. Gisteren was het bijvoorbeeld Dag van het vinyl. Eergisteren was het blue monday. Vandaag is het Santarus Analisten Dag. Klinkt eng! Morgen hebben we het helemaal druk; dan is het dag van de citymarketing en daarnaast ook nog eens dag van de strijdkrachten. Wat een stress!

Tegenwoordig mogen dagen niet meer gewoon zijn. Nee, ze hebben een thema nodig! Om zich te onderscheiden van de andere dagen. Maar doordat alle dagen zich wensen te onderscheiden, is dat feitelijk niet zo onderscheidend meer. Volgen jullie me nog?

Je hebt dagen voor personen, voor beroepen, voor onderwerpen en zelfs voor dingen. Sommige dagen zijn niet meer weg te denken uit ons leven, zoals koninginnedag en dierendag. Andere dagen, zoals de Nationale dag van commissarissen en toezichthouders, zijn minder bekend. Soms zijn er zelfs meerdere dagen voor 1 onderwerp die elkaar beconcureren. Wereld poeziedag en de Landelijke gedichtendag bijvoorbeeld.

Naast de dagen, heb je inmiddels ook weken, maanden en zelfs jaren van "iets". Als je erover na gaat denken is het enorm vermoeiend. Elke dag, week, maand en jaar wel iets om bij stil te staan. Is het geen Dag van de dialoog of Secretaressedag, dan is het wel Lingerieweek of Week van de geschiedenis. Maar wat als die week nu valt in de Maand van het spannende boek of de spiritualiteit? Die op hun beurt weer overlappen met het Sportjaar of het Jaar van de vrijwilliger. En als je nu als vrijwilliger van spannende boeken houdt en lingerie draagt, wat moet je dan?

Ik pleit voor een Nationale dag van helemaal niks. Maar ja, dan hebben we er weer een dag bij.....

Dankbaarheid

Ik doe niet aan goede voornemens....of tenminste....niet speciaal met nieuwjaar. Ik neem de vrijheid om op elk willekeurig moment een goede gewoonte op te pakken of afscheid te nemen van een minder goede.

Alweer een paar weken geleden ben ik begonnen om aan het eind van iedere dag hardop te benoemen waarvoor ik die dag dankbaar ben. En, zonder al te veel superlatieven op te willen rakelen, het heeft mijn leven een stuk fijner gemaakt!

Elke dag kent zoveel momenten om dankbaar voor te zijn! En het leuke is; als je erop gaat letten worden het er steeds meer! Soms grote dingen, zoals een leuke nieuwe opdracht, een fantastisch nieuw kapsel of zelfs een nieuwe liefde. Maar vaak zijn het de kleine dingetjes die een enorm geluksgevoel veroorzaken. Die 10 minuten langer blijven liggen in je heerlijk warme bedje s'morgens, een extra lekker broodje bij de lunch of het voldane gevoel van een simpel klusje dat je nu eindelijk eens hebt gedaan.

Door die momenten hardop te benoemen, vallen ze me nu gedurende de dag steeds meer op. En s'avonds beleef ik ze nogmaals en ga dan heerlijk blij de nacht in. En dat op zich is natuurlijk alweer iets om heel dankbaar voor te zijn.

Er is zoveel geluk om ons heen. Je hoeft er alleen je ogen maar voor te openen!

Het babygirafjesgevoel

Als rasrotterdamse is Blijdorp mij niet vreemd. Het blijft altijd leuk, zo’n dagje beestjes kijken. Met excuus-kind of zonder zien hoe de zeeleeuwen gevoerd worden, het oceanium bekijken en natuurlijk mijn all-time-favourite; de stokstaartjes!

Ook de giraffen kunnen meestal wel op een bezoekje rekenen. Elegante dieren met de prachtigste ogen die je je maar kunt wensen! En natuurlijk die lange, dunne benen waarop ze zich moeiteloos voort lijken te bewegen.

Hoe anders is dat voor de babygiraffe! Trillend en wankelend op die veel te lange poten. Hij staat, maar weet zelf eigenlijk niet hoe dat zo plotseling is gekomen en vooral hoe lang hij nog zo kan blijven staan. Bibberdebibber.

Zelf voel ik me het laatste jaar ook vaak een babygiraffe. Er is zoveel gebeurd dit jaar! Een aantal niet-zo-effectieve gedragspatronen heb ik achter me gelaten. Ik doe dingen echt anders nu! Ik sta wel, maar vaak wankel ik nog. Dan kijk ik naar beneden, en realiseer me hoe hoog het is! En ben ik bang om te vallen….

Maar na vallen, kun je gelukkig ook weer opstaan. En soms helpt iemand je daarbij. Iedereen die zich aangesproken voelt; dank!