Ik lig in bed maar kan niet slapen. Ik verveel me. Naast me hoor ik de regelmatige ademhaling van mijn lief. Zachtjes fluister ik "slaap je?". Geen reactie. Zijn ademhaling irriteert me enorm! Ik weet heus wel dat ik gewoon jaloers ben omdat hij wel lekker onder zeil is, dus ik onderdruk de neiging om hem een por te geven om hem mede te delen dat ik niet kan slapen.
Hij ademt diep en zwaar. Hmmm. Als hij snurkt zou dat wel een goede reden zijn om hem wakker te maken. Maar zwaar ademen is niet echt snurken, toch? Maar dit zit toch wel een beetje tegen snurken aan. Of niet? "Slaap je?" vraag ik nu iets harder. Weer niks.
Diep zuchtend draai ik me om. Wie weet maak ik hem wel wakker met mijn gewoel en gezucht. Daar kan ik dan niks aan doen. Ik heb 'm immers niet express wakker gemaakt. Maar dat alleen wakker liggen is zo ongezellig!
Dit komt toch wel heel dicht in de buurt van een snurkje trouwens. Zal ik dan toch? Ik prik zachtjes in zijn zij. Geen reactie.
Ik draai, steun, ga nog maar een keer naar de W.C. en pak met veel bombarie een glas water. Mijn lief slaapt dapper door.
Tegen de ochtend val ik eindelijk in slaap. Als ik net 5 minuten goed weg ben gaat de wekker. De zijne, wel te verstaan. Hij staat op, rommelt wat in de keuken en badkamer. Sacherijnig mompel ik "Stil nou eens, ik slaap, kun je niet een beetje rekening met me houden?"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten