Soep van de week (7)

Owja.....soep van de week! Nou...eh..... soep kun je ook heel goed invriezen! Altijd handig als je geen tijd / zin hebt om te koken. Bijvoorbeeld omdat je met kerst al een dag in de keuken hebt gestaan.

Ik heb nog een bakje pompoensoep, 2 bakjes maissoep en volgens mij ook nog broccolisoep. Welke zal ik eens nemen.....

Mysterie

Een paar jaar geleden stapte ik regelmatig op de tram bij de halte bij station Rotterdam Noord. Bij die halte staat een boom. De eerste keer dat ik opstapte, viel me op dat op deze boom een briefje geniet zat. Een handgeschreven A4tje met erop een houterig handschrift;

“Wie heeft op 24 november 2004 mijn blauwe rugzak hier meegenomen? Ik wil hem heel graag terug. Vast bedankt!”. Eronder een vreemd aandoend mailadres, iets met veel cijfers erin en zonder naam ofzo.

De eerste keer dat ik het briefje zag was in de zomer van 2007. Ruim 2,5 jaar na de genoemde datum dus! Zou het briefje er al zo lang hangen? Lijkt me sterk….regen en wind enzo…. In de twee jaar erna valt me op dat er met enige regelmaat een nieuw briefje op de boom wordt geprikt.

Zou deze persoon echt denken dat er, inmiddels ruim 4 jaar na de genoemde datum, nog een reactie gaat komen? Het fascineert me enorm! Dat moet wel een heel bijzondere tas geweest zijn. Wat zou erin gezeten hebben? Blijkbaar iets heel waardevols, aangezien deze geheimzinnige persoon er nog steeds naar op zoek is.

Ik heb mezelf een aantal keer voorgenomen om een mailtje te sturen. Gewoon om het verhaal achter “de tas” te horen. Want dat er een verhaal is, daar ben ik zeker van! Helaas….het is er nooit van gekomen en inmiddels worden er geen briefjes meer opgehangen. Ik zal het dus maar met mijn eigen fantasie moeten doen……

Bekentenis

De meeste mensen kennen mij als cultuurliefhebber. Volgens sommigen wellicht elitair. Zo iemand die expres literaire cafés bezoekt, iets zinnigs kan melden over wijn en te pas en te onpas zegt dat ze “eigenlijk bijna geen TV kijkt”. Die houdt van sushi en obscure kazen, nooit “me” zal typen als er “mijn” moet staan en hele gemene dingen zegt over musicals en de bezoekers ervan.

Maar ik moet jullie wat bekennen. Ik hou van foute muziek. Hele erge foute muziek. Van die nummers die mijn mondhoeken spontaan omhoog duwen, die ik vaak woordelijk mee kan zingen maar waarvan ik weet dat ik er eigenlijk mijn neus voor op zou moeten halen. En toch download ik ze, omdat ze zo aanstekelijk zijn. Om er lekker naar te luisteren als ik alleen ben, en niemand het horen kan….

Een kleine selectie uit mijn favoriete foute nummers, om even aan te geven hoe erg het met mij is gesteld;

-          Bonnie Tyler – Total eclipse of the heart

-          Usher , Ludacris en Lil’John – yeah

-          Whigfield – Saturday night

-          Jennifer Lopez – Let’s get loud

-          Daddy yankey – Gasolina

-          Righteous brothers – Unchained melody

-          Shanice – I love your smile

-          Prince – The most beautiful girl

-          Mariah Carey – All in your mind

-          Bert en Ernie – De alfabetmars

Ik weet het, het is erg. Maar ik kan het niet langer voor me houden. Mijn naam is Maaike, en ik hou van hele foute muziek!

Oh ja, en ik ben dol op aardbeien. Uit blik!

Gedicht schrijfcursus 06-12-2010

Bergnimf zoekt bladgod
voor wilde woudnachten.

Zoek jij het hogerop?
Staat groen je goed?
Ben je bang in het donker?

Dan ben ik,
luchtvoetig, rozenbladhuid, sprankelogen,
op zoek naar jou.

Voel je je aangesproken?
Reageer dan onder nummer 33.
Wie weet bouwen wij samen
ons nest van maangeluk.

Ontvangen

Ik sta bij de kaartjesautomaat op Rotterdam Centraal, om een treinkaartje naar Utrecht te kopen. Net als ik mijn pinpas aan het apparaat wil voeren, spreekt een meisje me aan. "Ik heb een ongestempelde dagkaart over die morgen verloopt. Wil jij hem hebben? Je hoeft 'm alleen maar af te stempelen en dan kun je er de hele dag op reizen". De vraag overvalt me nogal. Ik neem de kaart aan en stamel "Nou, graag, hartstikke bedankt!" en weg is ze....

Dan sta ik daar met de dagkaart in mijn hand en voel me nogal ongemakkelijk. Heb ik haar wel genoeg bedankt? Ja, ik heb uiteraard dankjewel gezegd, maar misschien nog een keer, of nadrukkelijker ofzo... Had ik haar niet iets kunnen aanbieden? Een kop koffie ofzo? Maar ze is al weg....

In de trein denk ik er nog eens over na. Conclusie; ik heb er moeite mee om iets te accepteren van een ander zonder iets terug te geven. Raar eigenlijk, aangezien ik weet dat ik dat andersom helemaal niet heb. Integendeel. Ik vind het heel belangrijk om regelmatig iets voor een ander te doen, te geven, zonder daar direct iets voor terug te verwachten. En onvoorwaardleijk ontvangen zou dan ineens niet mogen? Ja maar dat klopt natuurlijk niet!

Voortaan wil ik proberen te ontvangen zoals ik ook geef; onvoorwaardelijk en in alle openheid! Dank, lieve onbekende, voor je treinkaart, maar meer nog voor deze mooie les!